Julie Upmeyer, 2008 yılında Sinop’ta çektiği fotoğrafların Kuzey Galler’deki şimdiki yaşamına karıştığı “119.680 Saat Mesafeden Sinop’la Muhabbet” adlı performatif bir tur gerçekleştirdi. Ardından, küratör Rana Öztürk ile bir sohbet gerçekleştirdi.
I. Bir Sohbet
Yeniden ilişkilenmeye davet.
Geçmiş yaşamlar, uzak yerler, önceki projeler.
Bu hayatta, bu zamanda tabii olan bir yer yok. Sinop hakkında gerçekten ne biliyorum? Sana hatırladıklarımı söyleyebilirim. Bir şelale, bir patika ve soğuk bir yüzme deliği, siyah bir kumsal, beyaz bir kumsal ve bir sürü dostane gönüllü vardı. Biraz ürkütücü görünen ateşli bir geçit töreni vardı. Ayaklar üzerinde tekneler vardı. Sıcaktı. İstanbul’dan çok sayıda insan oradaydı, eğleniyorlardı.
II. Sinop ile bir sohbet
Arşive dönüp baktığımda yüzlerce fotoğraf var! Çok azını çektiğimi hatırlıyorum ama işte buradalar. Çoktandır kopuk olan nöral bağlantıları yeniden harekete geçiriyorlar. Bu mekân ve zamanları yakalamak istememin nedenlerini hatırlamıyorum ama görüntüler tanıdık gelmeye başladı.
III. Sinop ile bir sohbet, 119.680 Saat Uzağında
Zoraki bir düşünce ve imaj zerki.
Onları buraya ekliyorum. Şimdi.
Şimdi bu mekân ve bu duvarlarla daha önce denenmemiş ilişkiler yaratmak.
Yarı saydam bağlantılar.
Sıradan malzemeler.
Bir anıt. Yerçekimi deneyimimizin üzerine tünemiş, bakışlarımızı gökyüzüne yönlendiriyor. Sınırları belirsiz bir renk alanında bizi çevreliyor. Saygısız. Bizi alçakgönüllü kılmak isteyen şey sadece bizi çevreleyen her şeyi küçük hissettirmeye hizmet ediyor.
Duvarların da deri gibi katmanları vardır. Pürüzsüz işlenmiş dış yüzey ilham verici renklerle donanmış. Dayanıklıdır, bir dereceye kadar. Altında sinirler, kemikler, kaslar buluruz. İşleve uyan biçim ve biçime uyan işlev. Betimlenmiş. Korunaklı. Benimki seninkinden farklı.
Gündüz nesneler gölgeler toplar. Bazıları şüphesiz oraya bir niyetle yerleştirilmiştir. Çoğu, bence bilinçsizce oraya yönelmekte. Düz ve yolun dışında. Koruyucu bir toz tabakasının altında birleşirler.
Bu yer. Kaç ayakkabı aşağı, yukarı inip çıktı. Hepsi bir amaçla. Aciliyet hatta. Tekrarlayan ihtiyaçlara hizmet ediyorlar. Sınıf ve sermaye ile betimlenmiş. Basmak. Sola doğru sapmak. Tabanların yumuşattığı.
Perde arkası. Verimliliğin emeği. Başka zamanlarda, başka insanların çabaları üzerine inşa edilmiş. Başka insanların başka çabalarıyla hızla işlevsiz hale getirilmiş. Bir süre her yerde. Kalıntılar birikir. Kenara itilmiş, harap olmuş, paslanmış veya geri dönüştürülmüş. Pek azı direnerek klasikleşmiş. Nostalji kayıp gidiyor.
Işığa doğru. Bir açıklık. Bir fırsat. Seni orada bir an için kaybettik. Aklım başka yerdeydi. Bu bana bir şeyi hatırlatıyor. Bu sırada ayaklarım merdivenleri tırmanıyor.
Yükselir. Aynı duvarın daha yüksek bir kısmı ile yüz yüze karşılaşmak için. Daha uzun, daha küçük, tek noktanın perspektifi, uzağa, uzağa. Ayak parmak uçlarının hemen ötesine baktığında görebildiği…
Sanatçı Biyografisi
Julie Upmeyer, 2006’dan 2017’ye kadar İstanbul’da yaşamış bir sanatçı ve bir sanat girişimcisidir. 2008’de Sinopale 2 kapsamında ‘Sanal Şef: Karadeniz’ başlıklı, internet üzerinden denizin karşı kıyısı Odessa’daki bir şefe canlı yayında bağlanılan katılımcı bir yemek etkinliği projesiyle yer aldı. Şimdi Galler’in kuzeyinde bir ada olan Anglesey’de yaşıyor. Yaptığı canlı yayın ve sunduğu görüntü dizisi, Julie ve kocasının yenilemekte oldukları 100 yıllık bir köşk olan Plas Bodfa’da oluşturuldu.
Julie Upmeyer’in Sinopale 2 kapsamında gerçekleştirdiği “Sanal Şef – Karadeniz” isimli sanat performansına arşivimizden ulaşabilirsiniz. “Sanal Şef – Karadeniz, 2008” için tıklayınız.
Bu proje, Sinopale’yi ilişkisel bir karşılaşmalar sahası olarak ele alarak, bienalin daha önceki edisyonlarında Sinop’ta üretilen ve sergilenen sanat eserleri aracılığıyla Sinop ile başka yerler arasında daha önce var olmayan veya görünmeyen ne tür bağlantıların ortaya çıktığını keşfetmeyi amaçlıyor. Farklı yerleri ve zamanları birbirlerinden ayrı düşünmenin artık neredeyse hiç mümkün olmadığı küreselleşmiş bir dünya düzeninde, belirli bir yere konumlanmak üzere tasarlanmış bir bienal, katılan sanatçılar, sanat eserleri ve izleyiciler için o belirli yerde ve zamanda bulunmanın ne anlama geldiği sorusunu gündeme getirir.