İşim eşzamanlı olarak entelektüel ve şiirsel olmak üzere ikili bir yöne sahip. Bir yanda benimle diğer insanlar arasındaki ilişkilerle ve onların belli bir bağlam içindeki tepkileriyle ilgilenen antropolog yanım, öte yanda bana ve işime yaklaşımda bulunan insanlarla dolaysız ve estetik bir ilişki kurmak isteyen sanatçı yanım söz konusu.
Performanslarımda ödün yok, huzur bozan bir nokta, etrafımdaki zalimlikten yansıtılmış rahatsız edici ve incelikli, bir tür zalimlik var; hayata ve ötekiyle ilişkilere eleştirel ve gerçekçi bir bakış.
“İsimsiz”, “While we were weaving” adlı diğer yapıtımın tamamlayıcısı. Her ikisinin de kendine özgü bir varlığı var. Genelde bu iki performansı bir arada yapıyorum. İkisinin de merkezinde özellikle ilişkilerin belirsizliği yer alıyor. “While we were weaving”in merkezinde ilişkideki şiddetin daha tatlı ve incelikli yönleri var. “İsimsiz” daha fazla şiddet içeriyor gibi görünüyor ama daha oyunbaz ve ironik bir mizah anlayışı var. Bu performansta bireysel ve toplumsal-ilişkisel arasındaki, iktidar ve birey ile ilişkiler arasındaki bağlantılar üzerine düşünmeye katkıda bulunmayı deneyerek mizahı dramatik unsurlarla ilişkilendiriyorum. Bunu sanatsal eylemi belli bir bağlama, özel bir tarihsel anlamı olan bir şehre katarak ve burada ikamet eden çağdaşların suç ortaklıklarını arayarak yapıyorum.