Film Çin, Vietnam, Türkiye, Kosova-Arnavutluk ve Afganistan olmak üzere dokuz farklı etnik grup ve milliyet üzerinedir. Pek çoğu sığınmacıların kaldığı hostellerde yaşayan yüz yirmi ‘icracı sanatçı’ aralıksız olarak tipik, klişe işleri coşkun ortamlarda yaparak kelimenin tam anlamıyla varoluşlarını ‘canlandırır’: başörtülü kadınlar elektrikli süpürgeyle bir kaktüs bahçesini temizlerler; Asyalı ahçılar bir maymun kafesinde oturarak paket yiyeceklerde kullanılan strafor ambalajı parçalarlar; gazeteci çocukların bozup yeniden istiflediği gazete yığını devasa bir türbin ile havada uçuşmaktadır. Kameranın neredeyse hipnotize eden ağır çekimi, görüntü ekranındaki sarkaca benzer devinimi icra edilen görevlerin ritüel benzeri ve mantık dışı yönünü, işlerin son derece nafile birer çaba olduğunu vurgular. Daima homojen gruplar olarak betimlenen icracı sanatçılar kendi bireyselliklerinden sıyrılarak insanların genellikle ‘ötekine’ nasıl genelleyerek baktıklarını betimlemektedir.
Süper 16 mm ile çekilmiş ve PAL’e aktarılmış kısa film versiyonu, 16:9, 14 dakika 16 saniye